පකිස්තානයේ ආගමික වෙනස්කම් පිළිබඳ ඉස්මතු කරමින්, මානව හිමිකම් ක්‍රියාකාරීන් එරට සුළුතර ප්‍රතිශතයේ පහත වැටීම පිළිබඳව කනස්සල්ල පළ කළහ.
1947 නිදහස ලැබීමෙන් පසු පකිස්ථානයේ සුළුතර ජනගහණය සියයට 23 සිට සියයට 3 දක්වා පහත වැටී ඇති බව Human Rights Focus Pakistan හි සභාපති නවීඩ් වෝල්ටර් පැවසීය.
“මේ පිටුපස බොහෝ හේතු තිබුණා. පකිස්තානය ඉස්ලාමීය රටක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කිරීම එක් ප්‍රධාන හේතුවක් විය. 1973 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ස්ථාපිත කරන විට, 2 වන වගන්තියේ ඉස්ලාම් රාජ්‍ය ආගමක් විය යුතු බව සඳහන් විය. 41 (2) ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයා සැමවිටම මුස්ලිම් ජාතිකයෙකු විය යුතු බවයි. 91 වැනි ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් කර ඇත්තේ අග්‍රාමාත්‍යවරයා සැමවිටම මුස්ලිම් ජාතිකයෙකු විය යුතු බවයි. 1980 ගණන්වල ඒකාධිපති මුහම්මද් සියා-උල්-හක් විසින් ෂරියා නීතියට අනුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සංශෝධන සිදු කරන විට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ බහුවිධ සංශෝධන ඇති විය.” නවීඩ් වෝල්ටර් පැවසීය.
මානව හිමිකම් ක්‍රියාකාරිකයා පැවසුවේ ආගමට අපහාස කිරීමේ නීතිය මෙරටට ගෙන ආවේ සුළු ආගමිකයන් ඉලක්ක කර ගනිමින් බවයි. එය හඳුන්වාදීමෙන් පසු පකිස්තානය පුරා විශාල පිරිසක් මරා දමා ඇති අතර බොහෝ දෙනෙක් සිරගතව සිටිති.
පකිස්තානයේ සුළු ජාතීන් හිංසනයන්ට මුහුණ දීමට තවත් සමාජ, ආර්ථික සහ දේශපාලන හේතු කිහිපයක් තිබේ.
ක්‍රිස්තියානි, හින්දු සහ සීක් ඇතුළු සුළු ජාතීන්ට එරෙහිව පුද්ගලික පලිගැනීම් සඳහා ආගමික අන්තවාදීන් මෙන්ම සාමාන්‍ය පකිස්ථානුවන් විසින් දේව අපහාස සහ අනෙකුත් කුරිරු නීති යොදා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් මානව හිමිකම් ආරක්ෂකයින් දිගු කලක් තිස්සේ චෝදනා කරමින් සිටී.
පන්ජාබ් පළාතේ කිතුනුවන් ඉලක්ක කර ගැනෙන අතර, සින්ද්හි හින්දු භක්තිකයින්ට හිංසා පීඩා කරනු ලැබේ.
Pashtuns බහුතරයක් වෙසෙන Khyber Pakhtunkhwa පළාතේ, සික්වරු ඉලක්ක කර ඇත.
“පකිස්ථානයේ සුළු ජාතීන් සමාන අයිතිවාසිකම් ඉල්ලා සිටින අතර ඔවුන් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ වෙනසක් ඉල්ලා සිටියි. එය මුස්ලිම්වරුන්ට පමණක් නොව සැමට සම තැන දීම විය යුතුයි” නවීඩ් වෝල්ටර් පැවසීය.
